Owszem, fabułka błaha i niczym się nie wyróżnia na tle ówczesnych komedii polskich, ale dla takiego składu można oglądać nawet pantomimę o lesie. Takich aktorów po prostu już nie uświadczysz w obecnym polskim "kinie":

Bielicka (ciuchowa mamcia), Płotnicki (prywaciarz z pretensjami do wyższych sfer), Kobiela (cwaniak-ludoman), Pokora (inspektor skarbówki o stu twarzach), Czyżewska (urocza dziewczyna z charakterkiem).

Poza tym uwielbiam Warszawę z tamtych lat: wprawdzie pełną jeszcze gruzów, ale w centrum już ładnie odbudowaną, a jeszcze nie oszpeconą reklamami i wysokościowcami. Starówka naprawdę jest piękna w tym filmie!

Polecam wszystkim, którzy mają sentyment do tamtych lat, tamtych aktorów i tamtej Warszawy.